ایران؛ وطنم… جان و تنم…
خاکِ رهایی… مهدِ هنری… مأمنِ مردانِ خدایی
تیری به تنم تا نخورد؛ از تنِ من
جان و تنِ من؛ هر دو فدای وطنِ من
روزی پدری رفت؛ تا زنده بماند… روزی پسری، تا پاینده بماند…
با یار بمانم من و با یار، بمیرم
در عشقِ تو؛ یک بار، نه! صد بار بمیرم…!
سر میدهم؛ امّا سرِ تسلیم ندارم…
من آرشم! از تیرِ کسی بیم ندارم…
بر خاک بیُفتم؛ که تو آزاد بمانی… از پای نیُفتم؛ که تو آباد بمانی…
سلمانم و با عشق؛ در آمیخته کیشم
دلبسته ی یارانِ خراسانیِ خویشم…
ایران! ای جان! ای بیشه ی شیران… آزاد بمان؛ شـاد بمـان، خاکِ من ایران…
ایـران! ای جـان! ای بیشه ی شیران… آزاد بمان؛ شــاد بمــان، خاکِ من ایران…
ملودی : بهنام کریمی
ایــران! ای جــان! ای بیشه ی شیران… آزاد بمان؛ شـــاد بمـــان، خاکِ من ایران…
ایـــران! ای جـــان! ای بیشه ی شیران… آزاد بمان؛ شــــاد بمــــان، خاکِ من ایران…
بذار از عمقِ این قلبِ پر از عشق؛ واسه زخمای تو، مرهم بیارم
به روی خاکِ تو جون میدم؛ امّا محاله پای عشقت کم بیارم!
من از خاکِ عزیزت، پا گرفتم
من از چشمای تو؛ دنیارو دیدم…
به اسمِ تو قسم؛ حتی یه ذره، از این خاکوُ به دنیایی نمیدم
یکی یکی شمردموُ…
حماسه هات؛ یه کوه شد!
نوشتم از تو ای وطن؛ یه شعرِ پر شکوه شد…
یکی یکی شمردموُ…
حماسه هات؛ یه کوه شد!
نوشتم از تو ای وطن؛ یه شعرِ پر شکوه شد…
پای عشقِ تو؛ می مانم… سرزمین من، ایرانم!
خاکِ پاکِ تو؛ می بوسم… از شکوهِ تو می خوانم…
بیا وطن! بیا وطن!
خوشا به پای خاکِ تو؛ فدا شدن
بیا وطن! بیا وطن!
خوشا در آسمانِ تو؛ رها شدن
بیا وطن! بیا وطن! به نامِ پاک و آب و خاک تو، قسم
بیا وطن! بیا وطن! سه رنگِ پرچمِ تو؛ افتخارِ من
تویی تو جانم؛ وطن! وطن!
تو اشتیاقم؛ وطن! وطن!
تویی امیدم؛ وطن! وطن!
تویی وجودم؛ وطن! وطن!
ایــران… ایـــــــران…
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.